Συγκριτική προσέγγιση

Και τα τρία project αποτελούν νικήτριες προτάσεις που έχουν παρουσιαστεί στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Europan 7. Αν και οι προτάσεις επεξεργάζονται διαφορετικές περιοχές, όλες ανήκαν στη θεματική «μετατρέποντας τα αστικά κενά» και είχαν στόχο να τονώσουν τις περιοχές αυτές και να τις ενοποιήσουν με το υπόλοιπο αστικό περιβάλλον. Παράλληλα δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην ανάγνωση των δομών του υπάρχοντος περιβάλλον καθώς πάνω σε αυτό αποτυπώνεται η ιστορία της περιοχής.

Η έννοια του αστικού κενού δίνει στον τόπο τον χαρακτήρα του «τυφλού» σημείου από τους νοητούς χάρτες της πόλης και συχνά γίνεται αντιληπτός ως ένας τόπος που δημιουργεί εμπόδια εντός της αστικής οργάνωσης. Από μία άποψη, το «άνοιγμα» των περιοχών αυτών εξασφαλίζει ποιότητα στο υπάρχον αστικό περιβάλλον κάνοντας χρήση τον παρεκκλίνον χαρακτήρα της περιοχής.

Η παράθεση των προτάσεων και των ζητημάτων που η κάθε μία χειρίζεται επιτρέπει να γίνουν ξεκάθαρες οι ομοιότητες, αρχικά, που αυτές παρουσιάζουν. Το συνεκτικό στοιχείο των προτάσεων είναι είναι η επανάχρηση του παλιού για την ανάδειξη του νέου (στοιχείο σημαντικό στην περίπτωση της Valence). Οι προτάσεις επιχειρούν να δημιουργήσουν νέες μορφές που είτε χρησιμοποιούν το παλιό (Augsburg) είτε το εκλαμβάνουν ως κομμάτι που επηρεάζει σημαντικά την σύνθεση (Pori, Valence). Η αναγνώριση της ιστορικής ταυτότητας της περιοχής και η ανάδειξή της είναι βασικό στοιχείο για την ενοποίηση της με τον υπόλοιπο αστικό ιστό. Στο Pori είναι η μοναδική περίπτωση που επέλεξαν να διατηρήσουν ένα κομμάτι του παλιού με κατεδάφιση του υπόλοιπου τμήματος ενώ οι δύο άλλες περιπτώσεις το διατηρούνε όλο με κάποιες ελάχιστες τμηματικές κατεδαφίσεις. Όλες οι προτάσεις παρουσιάζουν, η κάθε μία με τον τρόπο της, λύσεις για ευέλικτες και σύγχρονες μορφές κατοίκησης που καλύπτουν ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα, ιδιαίτερες ανάγκες και χώρους εργασίας. Η μεταβλητότητα που παρουσιάζουν λειτουργεί σε κάθε μία με ιδιαίτερους χειρισμούς όπως το ράφι, τα πρότυπα κουτιά κατοικίας που σφηνώνονται ανάμεσα από πλάκες πλατφόρμες και τέλος η μεταβολή της επιδερμίδας της κατοικίας από τον κάθετο άξονα αποδεσμεύοντας τα στατικά στοιχεία. Οι λύσεις στο Augsburg και στη Valence (αν και πραγματεύονται διαφορετικές κλίμακες) αναδεικνύουν το φυσικό στοιχείο τοποθετώντας το κεντρικά. Συγκεκριμένα, στο Augsburg το πάρκο αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της σύνδεσης και στη Valence όλος ο δημόσιος χώρος δομείται γύρω από το φυτεμένο κρατήρα, βασικό στοιχείο της σύνθεσης. Όσον αφορά τη μίξη λειτουργιών, όλες οι λύσεις στηρίζουν τη «ζωτικότητα» τους και εμπεριέχουν τον κοινωνικό/δημόσιο χώρο με τη διαφορά ότι άλλες επικοινωνούν περισσότερο και άλλες λιγότερο. Η «στροφή» προς τα έξω καλύπτει υπερτοπικές αναζητήσεις που λειτουργούν μέσω χρήσεων όπως δημόσια λουτρά, πολιτιστικό κέντρο και σύνδεση με πανεπιστήμιο, καταστήματα, Σε κάθε περίπτωση, έχουν εξασφαλίσει ένα ιδιωτικό κοινόχρηστο χώρο, όχι για τους επισκέπτες αυτή τη φορά, αλλά για τους ενοίκους. Αλλά είναι σαφής ο διάλογος μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού ιδιαίτερα στις λύσεις που αφορούν το Augsburg και τη Valence.
Και οι τρεις προτάσεις παρουσιάζουν πολλά κοινά στοιχεία καθώς διαπραγματεύονται ίδιους στόχους και προοπτικές. Τα διάφορα συστατικά που αναπτύσσουν από την ίδια λογική αλλά ενίοτε με διαφορετικές κατευθύνσεις και οι ενδιαφέρουσες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής που εμπεριέχουν, είναι τα στοιχεία που τις κάνουν να παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο διάλογος μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού, η ανάμειξη των λειτουργιών, η πολυπλοκότητα των χειρισμών και η ευελιξία των χρήσεων είναι αυτά τα στοιχεία που ξεχώρισαν στις προτάσεις αυτές.